Toen Jan* op 98-jarige leeftijd overleed, liet hij zijn testament een ongelijke verdeling van de erfenis na aan zijn vier kinderen. Zijn zoon Michael kreeg het grootste deel van de nalatenschap, terwijl zijn zussen elk 10% kregen.
Ondanks het feit dat de nalatenschap van Jan bescheiden was, spanden de zussen een civiele procedure aan tegen hun broer om het testament aan te vechten. Hoewel de zaak uiteindelijk werd geschikt, gaf elk van de broers en zussen tienduizenden dollars uit aan juridische kosten, naast de emotionele beroering die deze juridische strijd bij alle betrokkenen veroorzaakte.
Een gewijzigd testament
Jan en zijn vrouw, Eva, waren 70 jaar getrouwd toen zij in 2015 overleed. Gedurende vele jaren woonden hun dochters buiten de provincie, terwijl Michael in de buurt woonde. In 2011 maakten Jan en Eva een testament dat hun landgoed in gelijke delen naliet aan al hun kinderen.
Na Eva’s dood, en toen Jan ouder werd, had hij meer hulp nodig in het huishouden. Michael werd zijn belangrijkste bron van hulp. Michael bereidde de maaltijden van zijn vader, bracht hem boodschappen, reed hem naar medische afspraken, hielp rekeningen betalen en coördineerde met zorgverleners. Jan besloot zijn testament zo te wijzigen dat Michael voorrang kreeg boven zijn andere drie kinderen, vanwege alle tijd en zorg die Michael aan hem gaf.
Intussen belden Jan’s dochters af en toe en kwamen ze misschien één keer per jaar op bezoek, maar na verloop van tijd vervreemdden ze van hun vader. Zij beweerden dat Michael Jan isoleerde en zijn financiële beslissingen in zijn eigen voordeel beïnvloedde – onder meer door Jan ervan te overtuigen zijn testament te wijzigen om het aandeel van zijn zussen in de erfenis aanzienlijk te verminderen. Michael ontkende deze aantijgingen en zei dat het zijn zussen waren die niet meer met hun vader praatten en hem niet meer bezochten.
Lessen uit het verleden
Voordat de familierelaties uiteenvielen, namen Jan en Eva de juiste stappen door in 2011 samen te werken met erfrecht advocaten om hun oorspronkelijke testament op te stellen.
Jan actualiseerde vervolgens zijn testament en liet ongelijke verdelingen achter voor zijn kinderen, en hij heeft zijn dochters nooit op de hoogte gebracht van deze wijziging. In “Gelijkheid vinden in ongelijke erfenissen” bespreken we waarom ouders ervoor kunnen kiezen om hun kinderen verschillende bedragen na te laten, en manieren om zowel de pijn als de juridische geschillen die uit die beslissing kunnen voortvloeien, te beperken. Zoals we in dat artikel hebben opgemerkt, is communicatie van groot belang.
Jan’s dochters beschuldigden hun broer ervan een campagne te hebben gevoerd om hun vader op ongepaste wijze te beïnvloeden, onder meer door betrokken te zijn bij het opstellen van het geactualiseerde testament. Als ervaren estate planning counsel, hebben we gedetailleerde notities gemaakt van onze ontmoeting met Jan en deze in zijn dossier opgenomen. Uit die notities blijkt dat Michael niet aanwezig was toen wij met Jan spraken over het verminderen van het aandeel van zijn dochters in zijn testament.
Wij hebben in ons dossier ook Jan’s intenties, zijn vermogen om het testament uit te voeren en onze beoordeling van de vraag of hij overmatig door Michael werd beïnvloed, vastgelegd.
Documentatie zoals deze is belangrijk bewijsmateriaal in testamenten geschillen omdat het een nauwkeurige weergave is van de omstandigheden en de gemoedstoestand van de overledene op het moment dat het testament wordt opgesteld.
Een verklaring van uitleg bij elke testamentupdate kan helpen latere geschillen de kop in te drukken.